با سلام و عرض ادب و احترام.
حقیر دانشجوی دکترای الهیات از یزد. با اجازه تان از این سایت خوب شما نکات بسیار عالی و خوبی را در خصوص گرامر زبان انگلیسی استفاده و کپی نمودم که جدا کارتان جای تحسین و تمجید دارد امیدوارم خداوند به شما توفیق دهد تا روز بروز برای ارتقاء سطح علمی و فرهنگی کاربران محترم، گامهای بلند و بهتری بردارید. ومن الله التوفیق.

بحثی جامع در خصوص انواع « ضمائر » در زبان انگلیسی.
مقدمه: هرچند ضمیر، نسبت به انواع دیگر کلمه مانند: صفت ، قید ، فعل و اسم ، تنوع کمتری دارد اما باز می‌تواند یکی از مهم‌ترین انواع کلمه باشد که یک ادیب و زبان شناس با آن رفتارهای ویژه‌ای داشته و مَحملی برای خلاقیت‌ها و مقاصد خود در جملات قرار بدهد.
« ابتدا تعریف ضمیر و نکاتی درخورتوجه پیرامون آن که بدین قرارند »
اول، تعریف ضمیر:
در نگاه ادبیات و تمام زبان های دنیا « ضمیر» واژه ای است که بجای اسم قبل از خود می آید تا از تکرار آن جلوگیری نماید. مانند: علی به مدرسه می رود، او یک دانش آموز خوبی است.
در این جمله، « او » یک ضمیر است که جایگزین اسم قبل از خود، « علی » شده است.
دوم، فائده ضمیر:
قطعا استعمال بجا و درست ضمیر در جملات، باعث می شود که جمله بندی ها سلیس تر، روان تر، راحت تر و جذاب تر شوند و این از عالی ترین فوائد یک ضمیر می باشد.
سوم، حکم ابتدا به ضمیر:
ابتدا به ضمیر، غلط و نادرست است! بدین معنا که، هر ضمیری مرجعی دارد و اصلا بکار گیری ضمیر بدون مرجع در هیچ زبانی مرسوم و معنادار نیست مگر در لسان و ادبیات عرب است که خاص و ویژه ذات مقدس خداوند متعال است که می گوید: هو الحق. هو الرحمن. هو الرحیم. یا هو …
در اینجا با اینکه قبل از « هو » لفظ جلاله « الله » ذکر نشده است باز ضمیر به خدا برگرشته و اینگونه معنا می شود: خداوند حق است خداوند مهربان است. ای خدا.
در غیر اینصورت بلا استثناء چنانچه مرجع و اسمی ذکر نشود ابتدا به ضمیر، بی معنا و غلط خواهد بود مثل اینکه کسی بدون مقدمه و قرینه و ذکر اسم و یادی از کسی بگوید: او دانش آموز خوبی است! و البته که این جمله اشتباه بوده و فاقد معنا می باشد.
چهارم، مرجع ضمیر:
همیشه مرجع ضمیر که همان اسم می باشد قبل از ضمیر ذکر می شود نه بعد از آن. ولی در ادبیات عرب گاهی با انگیزه‌های بلاغی، ضمیر پیش از مرجع ذکر می‌ شود و این کار موجب ایجاد تعلیق و حس کنجکاوی مخاطب می‌شود و گاه خواننده چندین صفحه را مطالعه می‌کند تا مرجع ضمیر را دریابد.
نمونه کوچک و ساده اش از قرآن کریم است که می فرماید: « فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَهً مُّوسَى»(67/طه) یعنی: پس احساس کرد در خودش ترسی را موسی. در اینجا ضمیر در عبارت « نفسه » بر مرجع خود که موسی است مقدم شده است.
پنجم، انواع ضمیر در زبان انگلیسی:
ضمیرها در زبان انگلیسی انواع مختلفی دارند که عبارتند از:
1- فاعلی 2- مفعولی 3- مِلکی 4- انعکاسی 5- اشاره‌ای 6- نامعین 7- نِسبی 8- سؤالی9- موصولی.
از این میان، چهار مورد نخست یعنی: ضمایر فاعلی، مفعولی، ملکی و انعکاسی را ضمائر شخصی گویند.
و البته منظور از ضمائر شخصی آن است که، فردی بخواهد ضمیر را بجهت جایگزین اسم « اشخاص» بکار ببرد که مثال فاعلی آن بدین شکل می باشند: « من ، تو ، او ، آن، ما ، شما ، ایشان. – آنان یا آنها » مانند: علی آمد، او برادر من است.
با این حساب در مثال فوق، « او » یک ضمیر شخصی است چراکه، جانشین اسم شخص علی شده است.
ششم، ضمیر منفصل و متصل:
به یک اعتبار، تمام ضمائر به دو نوع « منفصل و متصل » تقسیم می شوند.
ضمائری که نقش آنها در جمله، بصورت یک واحد مستقل می باشد را ضمیر منفصل یا آزاد گویند.
I – You – He – she – It – We – You – They « من تو او این ما شما ایشان »
و برعکس، ضمائری که بصورت غیر مستقل در جملات بکار می روند را ضمیر متصل یا وابسته نامند که مثال و ترجمه فارسی آنها عبارتند از: « ـَ م، ـَ ت، ـَ ش، ـِ مان، ـِ تان، ـِ شان » مانند: کتابم، کتابت، کتابش، کتابمان،کتابتان، کتابشان.
My book your book His book Her book Our book Your book Their book
««« و اما تعریف و توضیح هرکدام از ضمائر نهگانه زبان انگلیسی، همراه با مثال و نکات مربوطه آنها »»»
ابتدا لازم است که به این قاعده و نکته کلیدی توجه شود و آن اینکه:
در دستور زبان، یک « اسم » و یک « ضمیر » می تواند با احوال مختلف در جمله ظاهر شود که بدین قرار است.
1-حالت فاعل ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Ali came علی آمد.
He came او آمد.
2-حالت مفعول مستقیم ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
I saw Ali من علی را دیدم.
I saw him من او را دیدم.
3-حالت مفعول غیر مستقیم ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Ali saw Hamid by bike علی حمید را با دوچرخه دید.
( در این مثال، حمید نقش مفعول مستقیم و دوچرخه نقش مفعول غیر مستقیم را دارد )
Ali saw him by that علی او را با آن دید.
( البته پر واضح است که اینگونه جملات، باید باقرینه – قبلی یا بعدی – بکار رود تا شنونده منظور از دو ضمیر him و that – این و آن را درک نماید )
4-حالت اضافه ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Book of Ali or Ali’s book کتاب علی.
His book کتابش.
( گفتنی است در دستور زبان، انواع اضافه وجود دارد که مفصل بدانها ورود نمی کنیم مانند: اضافه تخصیصی مثل: در اطاق. اضافه مِلکی مثل: خانه علی. اضافه توضیحی مثل: روز جمعه – شهر یزد. که معمولا مضاف، اسم عام است و مضاف الیه، در مقام توضیح مضاف می باشد. اضافه بیانی مثل: ظرف مس که مضاف الیه در مقام بیان جنس مضاف می باشد. اضافه وصفی مثل: گل زیبا که همان صفت و موصوف می باشد. )
5-حالت ندایی ( فقط برای اسم )
خدایا، به من کمک کن. یا مانند: علی، به من بگو.
God, help me. Ali, tell me
( این مورد اخیر، در زبان انگلیسی فقط وجه اسمی آن وجود دارد که مثالش را مشاهده می کنید ولی در زبان عربی وجه ضمیری آن نیز بکار می رود که البته مختص به ذات اقدس اله است. « یا هو » یعنی: ای خدا )
و اما برویم سراغ تعریف و توضیح تک به تک ضمائر نهگانه در زبان انگلیسی.
1-« تعریف و توضیح ضمائر فاعلی که جمعا با تکرار ضمیر « You » هشت عدد می باشند »
تعریف ضمائر فاعلی:
ضمائر فاعلی، همانطور که از اسم شان پیداست، در نقش فاعل جمله بکار برده می شوند و بدین قرارند.
I – You – He – She – It – We – You – They
( من، تو، او + او « مذکر و مؤنث » این، ما، شما، ایشان )
I study every day
من هر روز مطالعه می کنم.

He studies every day
او هر روز مطالعه می کند.

She studies every day
او هر روز مطالعه می کند.

It hits me
این به من ضربه می زند.
We study every day
ما هر روز مطالعه می کنیم.

You study every day
شما هر روز مطالعه می کنید.

They study every day
آنها هر روز مطالعه می کنند.

نکاتی در مورد ضمایر فاعلی.
1-همه ضمایر شخصی، یعنی: فاعلی، مفعولی، مِلکی و انعکاسی به استثناء « it » فقط در مورد انسان به کار گرفته می‌شوند و ضمیر « they » برای هر دوی « انسان و اشیاء » بکار می رود.
2-ضمیر« I » همیشه بصورت بزرگ نوشته می‌شود، حتی اگر در وسط جمله واقع شود مانند:
Am I free to go?
آیا من آزادم که بروم؟
2-« تعریف و توضیح ضمائر مفعولی که جمعا هفت مورد می باشند »
تعریف ضمائر مفعولی:
ضمائر مفعولی، همانطور که از عنوان شان مشخص است در نقش مفعول جمله بکار برده می شوند و بدین قرار می باشند.
Me – You – Him – Her – It – Us – Them
Ali liked me
علی من را دوست داشت.
Ali liked you
علی تو را دوست داشت.
Ali liked him
علی او را دوست داشت.
Ali liked her
علی او را دوست داشت.
Ali liked it
علی این را دوست داشت.
Ali liked us
علی ما را دوست داشت.
Ali liked them
علی آنها را دوست داشت.
نکاتی در مورد ضمائر مفعولی.
1-در دستور زبان انگلیسی دو نوع مفعول وجود دارد. مفعول مستقیم و مفعول غیر مستقیم.
تعریف مفعول مستقیم:
مفعول مستقیم به کسی یا چیزی گفته می شود که کاری بر روی آن اتفاق افتاده است. بعبارت دیگر، کار مفعول مستقیم، تکمیل فعل متعدی است.
در ترجمه فارسی، بیشتر مواقع، بعد از مفعول مستقیم واژه « را » ذکر می شود.
مثال برای هر دو:
Ali liked me علی من را دوست داشت . « me » به معنای « من را » در نقش مفعول مستقیم است.
Ali took my book for his friend علی کتاب من را برای دوستش برد. « my book کتاب من را » در نقش مفعول مستقیم و « his friend forبرای دوستش » در نقش مفعول غیر مستقیم است.
2-نحوه شناخت مفعول مستقیم در جمله بدین شکل می باشد. خیلی ساده از فاعل جمله، البته متناسب با فعل، باید سوال شود:
« چه چیزی را ؟ » مثلا برد – برای تشخیص مواردی که مفعول مستقیم از جنس ( غیر عاقل ) یعنی: اشیاء و حیوانات است و یا « چه کسی را ؟ » مثلا دوست داشت- برای تشخیص مواردی که مفعول مستقیم از نوع ( عاقل ) مثل: انسان است. (what یا whom )
حال اگر با معیار فوق، یعنی با آوردن what یا whom جوابی برای جمله یافت نشد، نتیجه گرفته می شود که جمله، فاقد مفعول مستقیم است و فعلی که در جمله آمده یک فعل متعدی و مفعول مستقیم طلب نیست بلکه فعل لازم است که اصلا مفعول مستقیم نمی گیرد مانند:
came Ali علی آمد.
تعریف مفعول غیر مستقیم:
مفعول غیر مستقیم در جمله که خود نیازمند مفعول مستقیم است و معمولا بعد از مفعول مستقیم می آید با معیار و پرسش این سوال « برای چه چیزی؟ » یا « برای چه کسی؟ » شناسایی می شود مانند: Ali saw Hamid with glasses
علی، حمید را با عینک دید.
پر واضح است که در مثال فوق، « حمید » مفعول مستقیم و « با عینک » مفعول غیر مستقیم است برای فعل دیدن، توسط علی.
چراکه بهرحال عینک نیز مورد رؤیت و دیدن واقع شده است منتها با واسطه حرف « با »
لذا سوال می شود: علی، حمید را با چه چیزی دید؟ جواب: با عینک.
مثالی دیگر: Ali bought for his son a bike علی برای پسرش یک دوچرخه خرید.
باز مشخص است که در این جمله « دوچرخه » مفعول مستقیم و « برای پسرش » مفعول غیر مستقیم است.
علی، دوچرخه را برای چه کسی خرید؟ جواب: برای پسرش. پس در این جمله، «his son for» مفعول غیر مستقیم است.
مشاهده می کنید که در حقیقت، مفعول غیر مستقیم، عبارتی است از یک اسم و یک حرف اضافه مثل: by – with for – – to و بدین طریق که بیان شد قابل تخشخیص می باشد. « برای چه چیزی؟ » یا « برای چه کسی؟ » « با چه چیزی؟ با چه کسی؟ »
بسیار مهم.
یک نکته جالب این است که دراینگونه جملات هرگاه مفعول مستقیم را حذف نماییم باز مقصود و هدف نهایی فاعل، ولو مقداری گُنگ، محقق می گردد و جالب تر اینکه با معیار « چه چیزی را؟ چه کسی را؟ » دوباره مفعول مستقیم جمله پیدا می شود مانند: دو مثال بالا که اینگونه خواهد شد:
علی با عینک دید.( چه کس را؟ جواب: حمیدرا ) علی برای پسرش خرید. ( چه چیز را؟ جواب: دوچرخه را )
برخی از فعل‌هایی که متعدی اند و می توانند مفعول غیر مستقیم داشته باشند بدین قرارند.
– read give – save – tell – make – send – do- buy – show – build
خریدن – نشان دادن – بناکردن – انجام دادن – دادن – ذخیره کردن – گفتن – ساختن – فرستادن – خواندن
3-« تعریف و توضیح ضمائر ملکی که جمعا هشت مورد می باشند »
تعریف ضمائر ملکی:
ضمایر ملکی، مالکیت را نشان می دهند و همیشه بعنوان فاعل یا مفعول جمله، جایگزین عبارت اسمی می شوند و از این قرارند:
Mine – Your – His – Hers – Its – Ours – Yours – Theirs
مالم مالت مالش مالش مالش مال مان مال تان مال شان
توجه به یک نکته مهم و کلیدی.
بسیاری، ضمائر ملکی را با صفات ملکی اشتباه گرفته و هر دو را احیانا یکی می دانند والبته تا حدی هم حق دارند چراکه یک ضمیر ملکی با یک صفت ملکی « وجه اشتراک » دارد و آن « نقش و بیان ملکیت این دو در جمله است » و راه چاره برای شناخت و جدا نمودن این دو همان « وجه افتراق » آنهاست که بسیار راحت و روان است.
معیار شناخت این است که: یک ضمیر ملکی همیشه جایگزین اسم قبل از خود که در نقش فاعل و یا مفعول جمله بوده، می شود.
پس قبل از ضمیر ملکی باید یک اسم در نقش یک فاعل و یا مفعول ذکر شده باشد تا بتوان ضمیر ملکی را جایگزینش نمود مانند:
Please give me the book it is mine
لطفا این کتاب را به من بده، این ( کتاب ) برای من است.
ملاحظه می فرمایید « the book کتاب را » در نقش مفعول جمله است و « mine برای من » یک ضمیر ملکی است که جایگزین اسم « the book » شده است.
یعنی ابتدا از چیزی مثل: کتاب، صحبت شده است و سپس ضمیر ملکی آمده و می گوید: آن کتاب برای کیست؟ که اینجا می گوید: « it is mine »
تعریف صفت ملکی:
ولی یک صفت ملکی هرگز ( به مانند ضمیر ملکی ) جایگزین اسم پیش از خود نمی شود و هیچ ربطی به اسم قبل از خود ندارد بلکه خودش مستقلا آمده و ملکیت شخص یا چیزی را از همان ابتدا نشان می دهد مانند:
This is my bike, you can use it این دوچرخه من است، می توانی از آن استفاده کنی.
ملاحظه می کنید که « my » یک صفت ملکی است برای صاحب « bike دوچرخه » بی آنکه قبل از آن، حرف و حدیثی از دوچرخه در میان باشد.
ولی همین جمله را اگر اینگونه تنظیم کنیم که دوچرخه در نقش فاعل یا مفعول جمله باشد طبیعتا ضمیر بعد از آن، می شود که در نقش یک ضمیر ملکی باشد مانند:
Look at that bike and the lady standing beside it. It is hers
به آن دوچرخه و خانمی که کنارش ایستاده نگاه کن، آن دوچرخه مال اوست.
« hers » ضمیر ملکی است که جایگزین « lady خانم » شده است.
چنانچه ذکر شد از آنجاکه صفات ملکی، همین وظیفه ضمائر ملکی را والبته به شکلی دیگر در جمله انجام می دهند، پس چه خوب است بحث صفات ملکی نیز در کنار ضمائر ملکی مطرح کنیم. منتها با ذکر و تاکید این نکته مهم که، صفات ملکی کلماتی هستند که فقط در کنار اسم قرار می گیرند و مالکیت آن را نشان می دهند، نه اینکه مانند ضمائر ملکی، جایگزین اسم قبل از خود شوند.
« صفات ملکی که جمعا هشت مورد می باشند بدین قرارند »
My – Your – His – Her – Its – Our – Your – Their
مثالهای زیر تماما ترکیبی از یک اسم « power قدرت » و یک صفت ملکی مانند: « my – your » می باشد.
My power- Your power- His power- Her power- Its power- Our power- Your power- Their power
قدرتم – قدرتت – قدرتش – قدرتش – قدرتش – قدرت مان – قدرت تان – قدرت شان
4-« تعریف و توضیح ضمائر انعکاسی که جمعا هشت مورد می باشند و بدین قرارند »
myself – yourself – himself – herself – itself – ourselves – yourselves – themselves
خودم – خودت – خودش ( مذکر )- خودش ( مؤنث ) – خودش ( اشیاء و حیوانات ) – خودمان – خودتان – خودشان
تعریف ضمیر انعکاسی:
وقتی یک نفر خودش، هم فاعل و هم مفعول یک فعل در جمله باشد در این صورت برای جلوگیری از تکرار اسم او از ضمیر انعکاسی استفاده می‌شود.
ضمائر انعکاسی با اهداف پنجگانه زیر بکار می روند.
1-« مفعول مستقیم. مانند: He is teaching himself to be kind
او خودش را آموزش می دهد تا مهربان باشد.
2-« مفعول غیرمستقیم » مانند: Would you like to have a car for yourself?
دوست داری برای خودت یک ماشین داشته باشی؟
3-« مفعول حرف اضافه » مانند: He has to work for himself
او مجبور است که برای خودش کار کند.
4-« همراه با حرف اضافه by » مانند: I brought everything by myself
من همه چیز را خودم به تنهایی آوردم.
اینگونه استفاده از ضمائر انعکاسی، ( فوقا شماره 4 ) برای تاکید بر این است که، شخصی کاری را به تنهایی و بدون کمک دیگران انجام داده است.
5-« جهت تاکید بر شخص یا چیزی » مانند:The president himself called me
رییس جمهور، خودش به من تلفن زد.
و اگر« تاکید » در نقش مفعول باشد بهتر است در آخر جمله بیاید. مانند:He washed the car himself
او خودش، ماشین را شست.
نکته: در ضمائر « انعکاسی » بر خلاف دیگر ضمایر شخصی، همیشه ضمیر دوم شخص مفرد یعنی «yourself » و ضمیر جمع « yourselves» متفاوت است. پس در زمان استفاده از ضمائر انعکاسی، باید به تعداد افراد توجه شود.
5- « تعریف و توضیح ضمائر اشاره ای که جمعا چهار مورد می باشند و بدین قرارند »
this – that – these – those
این – آن – اینها – آنها
تعریف ضمائر اشاره ای:
از این ضمائر، همانطور که از نامشان مشخص است ( ضمیر + اشاره ) برای جایگزین شدن و اشاره نمودن به اسم قبل از خود که در جمله ذکر شده است استفاده می شود.
« چون مهم است تاکید می شود » ازآنجا که اینها هرکدام یک ضمیراند باید جایگزین اسم قبل از خود بشوند وگرنه صفت اشاره محسوب می شوند نه ضمیر اشاره.
یک ضمیر اشاره می تواند دو خصوصیت داشته باشد.
1-دوری و نزدیکی. یعنی: از نظر دوری و نزدیکی یک ضمیر اشاره یا برای اشاره به چیزهای دور است و یا به نزدیک.
2-تعداد. یعنی: از نظر تعداد، یک ضمیر اشاره یا مفرد است و یا جمع.
مثال برای هر کدام از این ضمائر چهارگانه.
be careful here is electricity. so do not touch this
مواظب باش اینجا برق است، پس به این دست نزن.
در این جمله، واژه « this این » یک ضمیر مفرد و اشاره به نزدیک است.
It’s a park, really that is big place
این یک پارک است، واقعا آن بزرگ است.
در این جمله، واژه « that آن » یک ضمیر مفرد و اشاره به دور است.
Look at the leaves of the trees, these are yellow
به برگ درختان نگاه کن، اینها زرد هستند.
در این جمله، واژه « these اینها » ضمیر جمع و اشاره به نزدیک است.
Look at the old trees, these are two hundred years old
به درختان کهن نگاه کن، اینها دویست ساله اند.
در این جمله، واژه « those آنها » ضمیر جمع و اشاره به دور است.
ولی اگر همین ضمائر را در ابتدای جمله بکار ببریم و کاربرد جایگزین اسم قبل از خود را نداشته باشند در اینصورت فی الواقع صفت اشاره محسوب می شوند نه ضمیر اشاره. مانند:
This is a bakery
این یک نانوایی است.
That is a restaurant
آن یک رستوران است.
These are cats
اینها گربه هستند.
Those are dogs
آنها سگ هستند.
پس باید متوجه بود که صفت اشاره چیست و فرق آن با ضمیر اشاره چه می باشد؟ که فوقا بیان شد.
نکته: صفت اشاره معمولا به دو نوع « معین و نامعین » تقسیم می شود.
وقتی به شخص یا چیز معینی اشاره می شود، اینجاست که صفت اشاره معین مورد نیاز است مانند:
This is my car این ماشین من است. « This این » در نقش صفت اشاره است.
انواع صفات اشاره معین و رایج بدین قرار می باشند.
The – That – This – These – Thos – Such – The sam – The other
وقتی هم به شخص یا چیز معینی اشاره نمی شود، طبیعی است که صفت اشاره نامعین مورد نیاز است مانند:
he has read all bookاو تمام کتابها را خوانده است. در این جمله، واژه « All تمام » یک صفت اشاره نامعین است.
انواع صفت اشاره نامعین و پرکابرد بدین قراراند.
– Every – All – Each – Certain – A certain A, – An – One – Any
6-« تعریف و توضیح ضمائر نامعین ( اعم از اشیاء و افراد ) که جمعا دوازده مورد می باشند و بدین قرارند »
– Everybody – Anybody – Everyone – Anyone – Everything – Anything – No one – Nobody Nothing – Something – Someone – Somebody
تعریف ضمائر نامعین:
درزبان انگلیسی وقتی به اشیاء نامعین اشاره می شود از ضمائری استفاده می شود که آخر آنها به «thing » منتهی می شود و هرگاه به افراد نامشخص اشاره می شود در اینصورت از ضمائری استفاده می شود که آخر آنها به « one یا body» ختم می شود.
مثال برای اشیاء مانند:
Everything looks different
همه چیز متفاوت بنظر می رسد.
It seems that everyone has disappeared
به نظر می رسد همه ناپدید شده اند.
I would really like to ask someone
من خیلی دوست دارم از کسی بپرسم.
I think I heard something
من فکر کنم چیزی شنیدم.
I am sure anyone could help me to get back to the city centre
من مطمئن هستم هر کسی می تواند به من کمک کند به مرکز شهر برگردم.
Is there anyone there?
آیا کسی آنجا هست؟
Nothing looks strange
هیچ چیز عجیب به نظر نمی رسد.
There is nobody in the street
هیچ کس در خیابان نیست.
میشود به جای nothing – nobody – no one – از anything – anybody در جملات منفی نیز استفاده نمود و معنایی کاملا مشابه خواهند داشت. به مثال زیر توجه کنید:
There is nobody here I can ask
There isn’t anyone here I can ask
هیچ کس اینجا نیست که بتوانم از او سوال کنم.
7-« تعریف و توضیح ضمائر نِسبی که پنج مورد بوده و بدین قرار می باشند »
who – whom – Whose – which – That
تعریف ضمایر نِسبی:
از ضمائر نِسبی برای نشان دادن نسبت و رابطه یک اسم ( که در نقش فاعل یا مفعول جمله است ) با موضوعی خاص استفاده می شود. ولذا کاربرد عمومی ضمائر نسبی، دادن اطلاعات بیشتر، یا نشان دادن رابطه یک اسم با موضوعی خاص در جمله است.
مثال برای یک ضمیر نِسبی که در نقش فاعل جمله است:
A woman whose children were playing outside called the police
یک خانم که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت.
می بینید « whose » یا همان ضمیر نِسبی، وسیله ای است برای دادن اطلاعات بیشتر در مورد فاعل جمله «woman a »
پس در واقع جمله خالی از « ضمیر نسبی » در مثال فوق، این است:
« A woman called the police » یک خانم با پلیس تماس گرفت.
لذا این عبارت بعدی، تماما همان ضمیر نسبی و دنباله اش دادن اطلاعات بیشتر در مورد خانمی است که با پلیس تماس گرفته است. « whose children were playing outside » همان کسی که بچه هایش بیرون بازی می کردند.
مثال برای یک ضمیر نِسبی که در نقش مفعول جمله است:
I saw a woman whose children were playing outside called the police
من دیدم یک خانم را که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت.
معنا و کاربرد هرکدام از این ضمائر نِسبی پنجگانه همراه با مثال:
که – کسی که – در نقش فاعل یا مفعول ( افراد ) who
Ali came, who is my brother
علی آمد، همانکه برادر من است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعّرف فاعل جمله )
I sawAli, who is your brother
من علی را دیدم، همانکه برادرتوست. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
این مثال فوق خیلی رسمی نیست و درآزمون آیلتس مورد ایراد بوده چراکه ضمیر مفرد مفعولی « whom » می باشد.
کسی که + حرف اضافه در نقش مفعول ( افراد ) whom
I saw your friends, whom were in the park
من دوستانت را دیدم، همانها که در پارک بودند. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
که – مالک در نقش فاعل یا مفعول ( اعم از افراد و اشیاء ) Whose
A woman whose children were playing outside called the police
یک خانم که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف فاعل جمله )
I saw a woman whose children were playing outside called the police
من دیدم یک خانم را که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
که – چیزی که – در نقش فاعل یا مفعول ( فقط اشیاء ) which
which have the best doctors is near my house The hospital,
آن بیمارستان که بهترین پزشکان را دارد نزدیک منزل من است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول غیر عاقل جمله )
که – در نقش فاعل یا مفعول ( اعم از افراد و اشیاء ) that
Ali that was sad, he is happy now
علی که ناراحت بود، الان خوشحال است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف فاعل حمله )
I saw Ali, that was watching the movie.
من علی را دیدم، که در حال تماشای فیلم بود.( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
پس ضمیر نِسبی درحقیقت امکان نسبت دادن و اضافه کردن اطلاعات بیشتر را در مورد اسم مورد نظر در جمله، فراهم می کند.
8-« تعریف و توضیح ضمائر سوالی که پنج مورد می باشند »
تعریف ضمائر سوالی یا پرسشی:
ضمائر سوالی همانطور که از اسم شان مشخص است برای پرسش از چیزی یا کسی بکار برده می شوند و بدینگونه اند.
what – which – who – whom – whose
توضیح بیشتر و ذکر چند مثال برای هرکدام:
What معنا و کاربرد: چه؟ چه چیز را؟ در نقش فاعل و مفعول جمله مانند:
What has happened?
چه اتفاقی افتاده است؟
What do you want?
چه چیز را می خواهی؟
What are you looking for?
دنبال چه چیزی می‌گردی؟
Which معنا و کاربرد: کدام؟ در نقش فاعل و مفعول جمله و جهت انتخاب هر چیزی مانند:
Which runner did run faster?
کدام دونده، زودتر دوید؟
Which one you prefer, a hot tea or a cold coca?
کدام یک را شما ترجیح می‌دهید؟ یک چای داغ را یا کوکای سرد را؟
Here are some apples, which would you like?
در اینجا چند سیب است، کدام را دوست دارید؟
Who معنا و کاربرد: که؟ کِی؟ چه شخصی؟ در نقش فاعل جمله مانند:
Who opened that window?
آن پنجره را چه کسی باز کرد؟
Who told you that secret?
آن راز را چه کسی به تو گفت؟
Who lives here?
چه کسی اینجا زندگی می کند؟
Whom معنا و کاربرد: به که؟ که را؟ چه کسی را؟ در نقش مفعول جمله مانند:
Whom do you like more than yourself?
چه کسی را بیشتر از خودت دوست داری؟
Whom do you know in this city?
در این شهر چه کسی را می شناسی؟
Whom did you see last night?
دیشب چه کسی را دیدی؟
Whose معنا و کاربرد: مال کی؟ مال چه کسی؟ همیشه بر مالکیت چیزی در جمله دلالت می کند مانند:
Whose are these gloves?
این دستکش ها برای چه کیست؟
Whose coat is this?
این پالتو برای کیست؟
Whose are these?
اینها برای چه کسی است؟
دوستان ارجمند متوجه بودید که مبحث فوق در خصوص صِرفا ضمائر پرسشی بود نه همه کلمات پرسشی ولذا بسیار بجا و مناسب است که هم اکنون تمام « ادوات استفهام و کلمات پرسشی » را به ردیف در اختیار شما قرار دهیم که بدین شکل می باشند.
کلمات پرسشی یا استفهامی در زبان انگلیسی.
۱ اگر فاعل مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی who چه کسی؟ استفاده می شود.
۲ اگر مفعول مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی whom کی را ؟ چه کسی را؟ استفاده می شود.
۳ اگر فاعل و مفعول ما غیر شخصی باشند از کلمه پرسشی what چه چیز؟ استفاده می شود.
۴ اگر قید مکان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی where کجا؟ استفاده می شود.
۵ اگر قید زمان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی when چه وقت؟ کی؟ استفاده می شود.
۶ اگر تعداد مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how many چه تعداد؟ استفاده می شود.
۷ اگر مقدار مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how much چه مقدار؟ استفاده می شود.
۸ اگر حالت و چگونگی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how چگونه؟ استفاده می شود.
۹ اگر وقت و رأس ساعت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی what time چه ساعت؟ استفاده می شود.
۱۰ اگرمدت و زمان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how long چه مدت؟ استفاده می شود.
۱۱ اگر دفعه و بار مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how often چند دفعه؟ استفاده می شود.
۱۲ اگر صفات ملکی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی اسم + whose برای چه کسی است؟ استفاده می شود.
۱۳ اگر the + صفت و یا اسم + that – this – those – these مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی which کدام؟ استفاده می شود.
۱۴ اگر حالت و دلیل مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی why چرا؟ استفاده می شود.
۱۵ اگر سن مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how old چند ساله؟ استفاده می شود.
۱۶ اگر مسافت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how far چه مسافتی؟ استفاده می شود.
۱۷ اگر قد و اندازه مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how tall چه قد؟ چه اندازه ای؟ استفاده می شود.
۱۸ اگر سرعت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how fast چه سرعتی؟ استفاده می شود.
۱۹ اگر رنگ چیزی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی what color چه رنگی؟ استفاده می شود.
9-« تعریف و توضیح ضمائر ششگانه موصولی که بدین قرار می باشند »
Who whose whom that which where
تعریف ضمایر موصولی:
ضمایر موصولی کلماتی هستند که اولاً وظیفۀ جانشینی « اسم یا ضمیر » را انجام می دهند و ثانیاً عهده دار « وصل و ربط » جملات اصلی به وصفی می باشند.
پس اینکه این ضمائر را « موصولی » نامیده اند چون کارشان « وصل دادن » جملات اصلی به جملات وصفی بعد از اسم می باشد مانند:
I saw a man who was tall یک مردی را دیدم که قد بلند بود.
مشاهده می فرمایید: در این جمله فوق، واژه « a man یک مردی را » مفعول مستقیم و یک اسم موصوف بوده و « who » ضمیر موصول است و « was tall » که در حال توصیف اسم موصوف قبل از خود « a man » می باشد، جمله وصفیه نامیده می شود.
چند قاعده بسیار مهم:
1-صفت می تواند قبل از اسم به صورت یک کلمه به کار رود مانند: I saw a tall man من یک مردی قد بلند را دیدم.
در جمله فوق، واژه « man » موصوف و « tall » که قبل از اسم آمده است صفت می باشد.
2-حال اگر صفت بعد از اسم ( نه قبل از آن ) آری اگر بعد از اسم بکار رود، حتما باید بعد از فعل های ربط که همان « ضمائر موصولی » نامیده می شوند یعنی: – که های زبان انگلیسی – قرار گیرد. مانند: I saw a man who was tall یک مردی را دیدم که قد بلند بود.( توضیح آن فوقا گذشت )
3-علامت جمله وصفیه همیشه این است که با « که موصولی » شروع می شود. مثل: عبارت فوق.
انواع ( که ) موصولی در زبان انگیسی.
Who از تکرار اسم مشخص « انسان » در نقش فاعل جمله وصفیه، جلوگیری می کند مانند:
The man who works here is my friend آن مردی که اینجا کار می کند دوست من است.
Whom از تکرار اسم مشخص « انسان » در مفعول جمله وصفیه، جلوگیری می کند مانند:
The man whom I know is your friend آن مردی را که من می شناسم دوست توست.
Whichاز تکرار اسم غیر مشخص « اشیا یا حیوانات » در نقش فاعل یا مفعول جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The bus which stops here every day is my service
آن اتوبوسی که هر روزه اینجا توقف می کند سرویس من است. ( در نقش فاعل جمله )
The book which I study is very useful
آن کتابی را که من مطالعه می کنم بسیار مفید است. ( در نقش مفعول جمله )
Where از تکرار « اسم مکان » در جمله وصفیه در نقش فاعل یا مفعول جلوگیری می کند مانند:
The house where is beautiful its owner is rich
آن منزلی که زیباست صاحبش پولدار است. ( در نقش فاعل جمله )
The house where he bought was very beautiful
آن منزلی را که او خرید بسیار زیبا بود. ( در نقش مفعول جمله )
When از تکرار « اسم زمان » در جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The year when My baby Kian was born is in 1397
سالی که بچه ام کیان متولد شد 1397 می باشد.
Whose از تکرار « صفت ملکی » در جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The man whose wife works with me is my father
آن مردی که همسرش با من کار می کند پدر من است. ( مفهوم این جمله این است که، مادر و فرزند همکارند )
یک نکته :
از بین « که های موصولی » سه مورد who – whom – which ( فاعلی و مفعولی ) قابل جایگز ین شدن با that می باشند.
موارد امکان حذف « که های موصولی »
از بین ضمایر موصولی می توان which و whom مفعولی را حذف نمود مانند:
The man whom you saw yesterday is my uncle
آن مردی را که تو دیروز دیدی، عموی من است. ولذا می شود ضمیر موصولی « whom » را حذف نمود و گفت:
The man you saw yesterday is my uncle
مشاهده می فرمایید که جمله فوق، هیچ جابجایی در آن صورت نگرفت مگر حذف همان یک ضمیر موصولی مفعولی.
The house which you bought is too expensive
منزلی را که تو خریدی بسیار گران قیمت است. باز می توان ضمیر موصولی « which » را حذف نمود و گفت:
The house you bought is too expensive
نکته : اگر بعد از ضمیر موصولی- Which – That Who یک فعل To be قرار گرفت، در صورت حذف ضمیر موصولی، باید فعل To be بعد از آن نیز حذف شود. مثال برای هرکدام مانند:
Most of the students who were invited to the party did not come
بیشتر دانش آموزانی که به میهمانی دعوت شده بودند نیامدند.
که می شود: Most of the students invited to the party did not come
مشاهده می کنید که در جمله فوق، ضمیر موصولی « who » که حذف شده است فعل گذشته « were » نیز که پس از آن بود حذف گردیده است.
I like the flower which is in your hand من گلی را که در دست توست دوست دارم.
اینجا هم می شود ضمیر موصولی « which » را حذف نمود و گفت: I like the flower in your hand
I saw Ali that is your friend من علی را که دوست توست، دیدم.
اینجا نیز می شود ضمیر موصولی« that » را حذف نمود و گفت: I saw Ali your friend
له الشکر و له الحمد.
کاری از صادق پیشداد. فروردین ماه 1398

بحثی جامع در خصوص انواع « ضمائر » در زبان انگلیسی.
مقدمه: هرچند ضمیر، نسبت به انواع دیگر کلمه مانند: صفت ، قید ، فعل و اسم ، تنوع کمتری دارد اما باز می‌تواند یکی از مهم‌ترین انواع کلمه باشد که یک ادیب و زبان شناس با آن رفتارهای ویژه‌ای داشته و مَحملی برای خلاقیت‌ها و مقاصد خود در جملات قرار بدهد.
« ابتدا تعریف ضمیر و نکاتی درخورتوجه پیرامون آن که بدین قرارند »
اول، تعریف ضمیر:
در نگاه ادبیات و تمام زبان های دنیا « ضمیر» واژه ای است که بجای اسم قبل از خود می آید تا از تکرار آن جلوگیری نماید. مانند:
علی به مدرسه می رود، او یک دانش آموز خوبی است.
در این جمله، « او » یک ضمیر است که جایگزین اسم قبل از خود، « علی » شده است.
دوم، فائده ضمیر:
قطعا استعمال بجا و درست ضمیر در جملات، باعث می شود که جمله بندی ها سلیس تر، روان تر، راحت تر و جذاب تر شوند.
و این از عالی ترین فوائد یک ضمیر می باشد.
سوم، حکم ابتدا به ضمیر:
ابتدا به ضمیر، غلط و نادرست است! بدین معنا که، هر ضمیری مرجعی دارد و اصلا بکار گیری ضمیر بدون مرجع در هیچ زبانی مرسوم و معنادار نیست مگر در لسان و ادبیات عرب است که خاص و ویژه ذات مقدس خداوند متعال است که می گوید:
هو الحق. هو الرحمن. هو الرحیم. یا هو …
در اینجا با اینکه قبل از « هو » لفظ جلاله « الله » ذکر نشده است باز ضمیر به خدا برگرشته و اینگونه معنا می شود:
خداوند حق است خداوند مهربان است. ای خدا.
در غیر اینصورت بلا استثناء چنانچه مرجع و اسمی ذکر نشود ابتدا به ضمیر، بی معنا و غلط خواهد بود مثل اینکه کسی بدون مقدمه و قرینه و ذکر اسم و یادی از کسی بگوید: او دانش آموز خوبی است! و البته که این جمله اشتباه بوده و فاقد معنا می باشد.
چهارم، مرجع ضمیر:
همیشه مرجع ضمیر که همان اسم می باشد قبل از ضمیر ذکر می شود نه بعد از آن. ولی در ادبیات عرب گاهی با انگیزه‌های بلاغی، ضمیر پیش از مرجع ذکر می‌ شود و این کار موجب ایجاد تعلیق و حس کنجکاوی مخاطب می‌شود و گاه خواننده چندین صفحه را مطالعه می‌کند تا مرجع ضمیر را دریابد.
نمونه کوچک و ساده اش از قرآن کریم است که می فرماید: « فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَهً مُّوسَى»(67/طه) یعنی: پس احساس کرد در خودش ترسی را موسی. در اینجا ضمیر در عبارت « نفسه » بر مرجع خود که موسی است مقدم شده است.
پنجم، انواع ضمیر در زبان انگلیسی:
ضمیرها در زبان انگلیسی انواع مختلفی دارند که عبارتند از:
1-فاعلی 2- مفعولی 3- مِلکی 4- انعکاسی 5- اشاره‌ای 6- نامعین 7- نِسبی 8- سؤالی9- موصولی.
از این میان، چهار مورد نخست یعنی: ضمایر فاعلی، مفعولی، ملکی و انعکاسی را ضمائر شخصی گویند.
و البته منظور از ضمائر شخصی آن است که، فردی بخواهد ضمیر را بجهت جایگزین اسم « اشخاص» بکار ببرد که مثال فاعلی آن بدین شکل می باشند: « من ، تو ، او ، آن، ما ، شما ، ایشان. – آنان یا آنها » مانند: علی آمد، او برادر من است.
با این حساب در مثال فوق، « او » یک ضمیر شخصی است چراکه، جانشین اسم شخص علی شده است.
ششم، ضمیر منفصل و متصل:
به یک اعتبار، تمام ضمائر به دو نوع « منفصل و متصل » تقسیم می شوند.
ضمائری که نقش آنها در جمله، بصورت یک واحد مستقل می باشد را ضمیر منفصل یا آزاد گویند.
I – You – He – she – It – We – You – They « من تو او این ما شما ایشان »
و برعکس، ضمائری که بصورت غیر مستقل در جملات بکار می روند را ضمیر متصل یا وابسته نامند که مثال و ترجمه فارسی آنها عبارتند از: « ـَ م، ـَ ت، ـَ ش، ـِ مان، ـِ تان، ـِ شان » مانند: کتابم، کتابت، کتابش، کتابمان،کتابتان، کتابشان.
My book your book His book Her book Our book Your book Their book

««« و اما تعریف و توضیح هرکدام از ضمائر نهگانه زبان انگلیسی، همراه با مثال و نکات مربوطه آنها »»»

ابتدا لازم است که به این قاعده و نکته کلیدی توجه شود و آن اینکه:
در دستور زبان، یک « اسم » و یک « ضمیر » می تواند با احوال مختلف در جمله ظاهر شود که بدین قرار است.
1-حالت فاعل ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Ali came علی آمد.
He came او آمد.
2-حالت مفعول مستقیم ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
I saw Ali من علی را دیدم.
I saw him من او را دیدم.
3-حالت مفعول غیر مستقیم ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Ali saw Hamid by bike علی حمید را با دوچرخه دید.
( در این مثال، حمید نقش مفعول مستقیم و دوچرخه نقش مفعول غیر مستقیم را دارد )
Ali saw him by that علی او را با آن دید.
( البته پر واضح است که اینگونه جملات، باید باقرینه – قبلی یا بعدی – بکار رود تا شنونده منظور از دو ضمیر him و that – این و آن را درک نماید )
4-حالت اضافه ( هم برای اسم و هم برای ضمیر ) مانند:
Book of Ali or Ali’s book کتاب علی.
His book کتابش.
( گفتنی است در دستور زبان، انواع اضافه وجود دارد که مفصل بدانها ورود نمی کنیم مانند: اضافه تخصیصی مثل: در اطاق. اضافه مِلکی مثل: خانه علی. اضافه توضیحی مثل: روز جمعه – شهر یزد. که معمولا مضاف، اسم عام است و مضاف الیه، در مقام توضیح مضاف می باشد. اضافه بیانی مثل: ظرف مس که مضاف الیه در مقام بیان جنس مضاف می باشد. اضافه وصفی مثل: گل زیبا که همان صفت و موصوف می باشد. )
5-حالت ندایی ( فقط برای اسم )
خدایا، به من کمک کن. یا مانند: علی، به من بگو.
God, help me. Ali, tell me
( این مورد اخیر، در زبان انگلیسی فقط وجه اسمی آن وجود دارد که مثالش را مشاهده می کنید ولی در زبان عربی وجه ضمیری آن نیز بکار می رود که البته مختص به ذات اقدس اله است. « یا هو » یعنی: ای خدا )
و اما برویم سراغ تعریف و توضیح تک به تک ضمائر نهگانه در زبان انگلیسی.
1-« تعریف و توضیح ضمائر فاعلی که جمعا با تکرار ضمیر « You » هشت عدد می باشند »
تعریف ضمائر فاعلی:
ضمائر فاعلی، همانطور که از اسم شان پیداست، در نقش فاعل جمله بکار برده می شوند و بدین قرارند.
I – You – He – She – It – We – You – They
( من، تو، او + او « مذکر و مؤنث » این، ما، شما، ایشان )

I study every day
من هر روز مطالعه می کنم.

He studies every day
او هر روز مطالعه می کند.

She studies every day
او هر روز مطالعه می کند.

It hits me
این به من ضربه می زند.
We study every day
ما هر روز مطالعه می کنیم.

You study every day
شما هر روز مطالعه می کنید.

They study every day
آنها هر روز مطالعه می کنند.

نکاتی در مورد ضمایر فاعلی.
1-همه ضمایر شخصی، یعنی: فاعلی، مفعولی، مِلکی و انعکاسی به استثناء « it » فقط در مورد انسان به کار گرفته می‌شوند.
و ضمیر « they » برای هر دوی « انسان و اشیاء » بکار می رود.
2-ضمیر« I » همیشه بصورت بزرگ نوشته می‌شود، حتی اگر در وسط جمله واقع شود مانند:
Am I free to go?
آیا من آزادم که بروم؟
2-« تعریف و توضیح ضمائر مفعولی که جمعا هفت مورد می باشند »
تعریف ضمائر مفعولی:
ضمائر مفعولی، همانطور که از عنوان شان مشخص است در نقش مفعول جمله بکار برده می شوند و بدین قرار می باشند.
Me – You – Him – Her – It – Us – Them
Ali liked me
علی من را دوست داشت.
Ali liked you
علی تو را دوست داشت.
Ali liked him
علی او را دوست داشت.
Ali liked her
علی او را دوست داشت.
Ali liked it
علی این را دوست داشت.
Ali liked us
علی ما را دوست داشت.
Ali liked them
علی آنها را دوست داشت.
نکاتی در مورد ضمائر مفعولی.
1-در دستور زبان انگلیسی دو نوع مفعول وجود دارد. مفعول مستقیم و مفعول غیر مستقیم.
تعریف مفعول مستقیم:
مفعول مستقیم به کسی یا چیزی گفته می شود که کاری بر روی آن اتفاق افتاده است. بعبارت دیگر، کار مفعول مستقیم، تکمیل فعل متعدی است.
در ترجمه فارسی، بیشتر مواقع، بعد از مفعول مستقیم واژه « را » ذکر می شود.
مثال برای هر دو:
Ali liked me علی من را دوست داشت . « me » به معنای « من را » در نقش مفعول مستقیم است.
Ali took my book for his friend علی کتاب من را برای دوستش برد. « my book کتاب من را » در نقش مفعول مستقیم
و « his friend forبرای دوستش » در نقش مفعول غیر مستقیم است.
2-نحوه شناخت مفعول مستقیم در جمله بدین شکل می باشد. خیلی ساده از فاعل جمله، البته متناسب با فعل، باید سوال شود:
« چه چیزی را ؟ » مثلا برد – برای تشخیص مواردی که مفعول مستقیم از جنس ( غیر عاقل ) یعنی: اشیاء و حیوانات است و یا
« چه کسی را ؟ » مثلا دوست داشت- برای تشخیص مواردی که مفعول مستقیم از نوع ( عاقل ) مثل: انسان است. (what یا whom )
حال اگر با معیار فوق، یعنی با آوردن what یا whom جوابی برای جمله یافت نشد، نتیجه گرفته می شود که :
جمله، فاقد مفعول مستقیم است و فعلی که در جمله آمده یک فعل متعدی و مفعول مستقیم طلب نیست بلکه:
فعل لازم است که اصلا مفعول مستقیم نمی گیرد مانند:
came Ali علی آمد.
تعریف مفعول غیر مستقیم:
مفعول غیر مستقیم در جمله که خود نیازمند مفعول مستقیم است و معمولا بعد از مفعول مستقیم می آید با معیار و پرسش این سوال « برای چه چیزی؟ » یا « برای چه کسی؟ » شناسایی می شود مانند: Ali saw Hamid with glasses
علی، حمید را با عینک دید.
پر واضح است که در مثال فوق، « حمید » مفعول مستقیم و « با عینک » مفعول غیر مستقیم است برای فعل دیدن، توسط علی.
چراکه بهرحال عینک نیز مورد رؤیت و دیدن واقع شده است منتها با واسطه حرف « با »
لذا سوال می شود: علی، حمید را با چه چیزی دید؟ جواب: با عینک.
مثالی دیگر: Ali bought for his son a bike علی برای پسرش یک دوچرخه خرید.
باز مشخص است که در این جمله « دوچرخه » مفعول مستقیم و « برای پسرش » مفعول غیر مستقیم است.
علی، دوچرخه را برای چه کسی خرید؟ جواب: برای پسرش. پس در این جمله، «his son for» مفعول غیر مستقیم است.
مشاهده می کنید که در حقیقت، مفعول غیر مستقیم، عبارتی است از یک اسم و یک حرف اضافه مثل: by – with for – – to و بدین طریق که بیان شد قابل تخشخیص می باشد. « برای چه چیزی؟ » یا « برای چه کسی؟ » « با چه چیزی؟ با چه کسی؟ »
بسیار مهم.
یک نکته جالب این است که دراینگونه جملات هرگاه مفعول مستقیم را حذف نماییم باز مقصود و هدف نهایی فاعل، ولو مقداری گُنگ، محقق می گردد و جالب تر اینکه با معیار « چه چیزی را؟ چه کسی را؟ » دوباره مفعول مستقیم جمله پیدا می شود مانند:
دو مثال بالا که اینگونه خواهد شد:
علی با عینک دید.( چه کس را؟ جواب: حمیدرا ) علی برای پسرش خرید. ( چه چیز را؟ جواب: دوچرخه را )
برخی از فعل‌هایی که متعدی اند و می توانند مفعول غیر مستقیم داشته باشند بدین قرارند.
– read give – save – tell – make – send – do- buy – show – build
خریدن – نشان دادن – بناکردن – انجام دادن – دادن – ذخیره کردن – گفتن – ساختن – فرستادن – خواندن
3-« تعریف و توضیح ضمائر ملکی که جمعا هشت مورد می باشند »
تعریف ضمائر ملکی:
ضمایر ملکی، مالکیت را نشان می دهند و همیشه بعنوان فاعل یا مفعول جمله، جایگزین عبارت اسمی می شوند و از این قرارند:
Mine – Your – His – Hers – Its – Ours – Yours – Theirs
مالم مالت مالش مالش مالش مال مان مال تان مال شان
توجه به یک نکته مهم و کلیدی.
بسیاری، ضمائر ملکی را با صفات ملکی اشتباه گرفته و هر دو را احیانا یکی می دانند والبته تا حدی هم حق دارند چراکه یک ضمیر ملکی با یک صفت ملکی « وجه اشتراک » دارد و آن « نقش و بیان ملکیت این دو در جمله است » و راه چاره برای شناخت و جدا نمودن این دو همان « وجه افتراق » آنهاست که بسیار راحت و روان است.
معیار شناخت این است که: یک ضمیر ملکی همیشه جایگزین اسم قبل از خود که در نقش فاعل و یا مفعول جمله بوده، می شود.
پس قبل از ضمیر ملکی باید یک اسم در نقش یک فاعل و یا مفعول ذکر شده باشد تا بتوان ضمیر ملکی را جایگزینش نمود مانند:
Please give me the book it is mine
لطفا این کتاب را به من بده، این ( کتاب ) برای من است.
ملاحظه می فرمایید « the book کتاب را » در نقش مفعول جمله است و « mine برای من » یک ضمیر ملکی است که جایگزین اسم « the book » شده است.
یعنی ابتدا از چیزی مثل: کتاب، صحبت شده است و سپس ضمیر ملکی آمده و می گوید: آن کتاب برای کیست؟ که اینجا می گوید:
« it is mine »
تعریف صفت ملکی:
ولی یک صفت ملکی هرگز ( به مانند ضمیر ملکی ) جایگزین اسم پیش از خود نمی شود و هیچ ربطی به اسم قبل از خود ندارد بلکه خودش مستقلا آمده و ملکیت شخص یا چیزی را از همان ابتدا نشان می دهد مانند:
This is my bike, you can use it این دوچرخه من است، می توانی از آن استفاده کنی.
ملاحظه می کنید که « my » یک صفت ملکی است برای صاحب « bike دوچرخه » بی آنکه قبل از آن، حرف و حدیثی از دوچرخه در میان باشد.
ولی همین جمله را اگر اینگونه تنظیم کنیم که دوچرخه در نقش فاعل یا مفعول جمله باشد طبیعتا ضمیر بعد از آن، می شود که در نقش یک ضمیر ملکی باشد مانند:
Look at that bike and the lady standing beside it. It is hers
به آن دوچرخه و خانمی که کنارش ایستاده نگاه کن، آن دوچرخه مال اوست.
« hers » ضمیر ملکی است که جایگزین « lady خانم » شده است.
چنانچه ذکر شد از آنجاکه صفات ملکی، همین وظیفه ضمائر ملکی را والبته به شکلی دیگر در جمله انجام می دهند، پس چه خوب است بحث صفات ملکی نیز در کنار ضمائر ملکی مطرح کنیم. منتها با ذکر و تاکید این نکته مهم که، صفات ملکی کلماتی هستند که فقط در کنار اسم قرار می گیرند و مالکیت آن را نشان می دهند، نه اینکه مانند ضمائر ملکی، جایگزین اسم قبل از خود شوند.
« صفات ملکی که جمعا هشت مورد می باشند بدین قرارند »
My – Your – His – Her – Its – Our – Your – Their
مثالهای زیر تماما ترکیبی از یک اسم « power قدرت » و یک صفت ملکی مانند: « my – your » می باشد.
My power- Your power- His power- Her power- Its power- Our power- Your power- Their power
قدرتم – قدرتت – قدرتش – قدرتش – قدرتش – قدرت مان – قدرت تان – قدرت شان
4-« تعریف و توضیح ضمائر انعکاسی که جمعا هشت مورد می باشند و بدین قرارند »
myself – yourself – himself – herself – itself – ourselves – yourselves – themselves
خودم – خودت – خودش ( مذکر )- خودش ( مؤنث ) – خودش ( اشیاء و حیوانات ) – خودمان – خودتان – خودشان
تعریف ضمیر انعکاسی:
وقتی یک نفر خودش، هم فاعل و هم مفعول یک فعل در جمله باشد در این صورت برای جلوگیری از تکرار اسم او از ضمیر انعکاسی استفاده می‌شود.
ضمائر انعکاسی با اهداف پنجگانه زیر بکار می روند.
1-« مفعول مستقیم. مانند: He is teaching himself to be kind
او خودش را آموزش می دهد تا مهربان باشد.
2-« مفعول غیرمستقیم » مانند: Would you like to have a car for yourself?
دوست داری برای خودت یک ماشین داشته باشی؟
3-« مفعول حرف اضافه » مانند: He has to work for himself
او مجبور است که برای خودش کار کند.
4-« همراه با حرف اضافه by » مانند: I brought everything by myself
من همه چیز را خودم به تنهایی آوردم.
اینگونه استفاده از ضمائر انعکاسی، ( فوقا شماره 4 ) برای تاکید بر این است که، شخصی کاری را به تنهایی و بدون کمک دیگران انجام داده است.
5-« جهت تاکید بر شخص یا چیزی » مانند:The president himself called me
رییس جمهور، خودش به من تلفن زد.
و اگر« تاکید » در نقش مفعول باشد بهتر است در آخر جمله بیاید. مانند:He washed the car himself
او خودش، ماشین را شست.
نکته: در ضمائر « انعکاسی » بر خلاف دیگر ضمایر شخصی، همیشه ضمیر دوم شخص مفرد یعنی:
«yourself » و ضمیر جمع « yourselves» متفاوت است. پس در زمان استفاده از ضمائر انعکاسی، باید به تعداد افراد توجه شود.
5- « تعریف و توضیح ضمائر اشاره ای که جمعا چهار مورد می باشند و بدین قرارند »
this – that – these – those
این – آن – اینها – آنها
تعریف ضمائر اشاره ای:
از این ضمائر، همانطور که از نامشان مشخص است ( ضمیر + اشاره ) برای جایگزین شدن و اشاره نمودن به اسم قبل از خود که در جمله ذکر شده است استفاده می شود.
« چون مهم است تاکید می شود »
ازآنجا که اینها هرکدام یک ضمیراند باید جایگزین اسم قبل از خود بشوند وگرنه صفت اشاره محسوب می شوند نه ضمیر اشاره.
یک ضمیر اشاره می تواند دو خصوصیت داشته باشد.
1-دوری و نزدیکی. یعنی: از نظر دوری و نزدیکی یک ضمیر اشاره یا برای اشاره به چیزهای دور است و یا به نزدیک.
2-تعداد. یعنی: از نظر تعداد، یک ضمیر اشاره یا مفرد است و یا جمع.
مثال برای هر کدام از این ضمائر چهارگانه.
be careful here is electricity. so do not touch this
مواظب باش اینجا برق است، پس به این دست نزن.
در این جمله، واژه « this این » یک ضمیر مفرد و اشاره به نزدیک است.
It’s a park, really that is big place
این یک پارک است، واقعا آن بزرگ است.
در این جمله، واژه « that آن » یک ضمیر مفرد و اشاره به دور است.
Look at the leaves of the trees, these are yellow
به برگ درختان نگاه کن، اینها زرد هستند.
در این جمله، واژه « these اینها » ضمیر جمع و اشاره به نزدیک است.
Look at the old trees, those are two hundred years old
به درختان کهن نگاه کن، آنها دویست ساله اند.
در این جمله، واژه « those آنها » ضمیر جمع و اشاره به دور است.
ولی اگر همین ضمائر را در ابتدای جمله بکار ببریم و کاربرد جایگزین اسم قبل از خود را نداشته باشند در اینصورت فی الواقع صفت اشاره محسوب می شوند نه ضمیر اشاره. مانند:
This is a bakery
این یک نانوایی است.
That is a restaurant
آن یک رستوران است.
These are cats
اینها گربه هستند.
Those are dogs
آنها سگ هستند.
پس باید متوجه بود که صفت اشاره چیست و فرق آن با ضمیر اشاره چه می باشد؟ که فوقا بیان شد.
نکته: صفت اشاره معمولا به دو نوع « معین و نامعین » تقسیم می شود.
وقتی به شخص یا چیز معینی اشاره می شود، اینجاست که صفت اشاره معین مورد نیاز است مانند:
This is my car این ماشین من است. « This این » در نقش صفت اشاره است.
انواع صفات اشاره معین و رایج بدین قرار می باشند.
The – That – This – These – Those – Such – The other
وقتی هم به شخص یا چیز معینی اشاره نمی شود، طبیعی است که صفت اشاره نامعین مورد نیاز است مانند:
he has read all bookاو تمام کتابها را خوانده است. در این جمله، واژه « All تمام » یک صفت اشاره نامعین است.
انواع صفت اشاره نامعین و پرکابرد بدین قراراند.
– Every – All – Each – Certain – A certain A, – An – One – Any
6-« تعریف و توضیح ضمائر نامعین ( اعم از اشیاء و افراد ) که جمعا دوازده مورد می باشند و بدین قرارند »
– Everybody – Anybody – Everyone – Anyone – Everything – Anything – No one – Nobody Nothing – Something – Someone – Somebody
تعریف ضمائر نامعین:
درزبان انگلیسی وقتی به اشیاء نامعین اشاره می شود از ضمائری استفاده می شود که آخر آنها به «thing » منتهی می شود و هرگاه به افراد نامشخص اشاره می شود در اینصورت از ضمائری استفاده می شود که آخر آنها به « one یا body» ختم می شود.
مثال برای اشیاء مانند:
Everything looks different
همه چیز متفاوت بنظر می رسد.
It seems that everyone has disappeared
به نظر می رسد همه ناپدید شده اند.
I would really like to ask someone
من خیلی دوست دارم از کسی بپرسم.
I think I heard something
من فکر کنم چیزی شنیدم.
I am sure anyone could help me to get back to the city centre
من مطمئن هستم هر کسی می تواند به من کمک کند به مرکز شهر برگردم.
Is there anyone there?
آیا کسی آنجا هست؟
Nothing looks strange
هیچ چیز عجیب به نظر نمی رسد.
There is nobody in the street
هیچ کس در خیابان نیست.
میشود به جای nothing – nobody – no one – از anything – anybody در جملات منفی نیز استفاده نمود و معنایی کاملا مشابه خواهند داشت. به مثال زیر توجه کنید:
There is nobody here I can ask
There isn’t anyone here I can ask
هیچ کس اینجا نیست که بتوانم از او سوال کنم.
7-« تعریف و توضیح ضمائر نِسبی که پنج مورد بوده و بدین قرار می باشند »
who – whom – Whose – which – That
تعریف ضمایر نِسبی:
از ضمائر نِسبی برای نشان دادن نسبت و رابطه یک اسم ( که در نقش فاعل یا مفعول جمله است ) با موضوعی خاص استفاده می شود. ولذا کاربرد عمومی ضمائر نسبی، دادن اطلاعات بیشتر، یا نشان دادن رابطه یک اسم با موضوعی خاص در جمله است.
مثال برای یک ضمیر نِسبی که در نقش فاعل جمله است:
A woman whose children were playing outside called the police
یک خانم که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت.
می بینید « whose » یا همان ضمیر نِسبی، وسیله ای است برای دادن اطلاعات بیشتر در مورد فاعل جمله «woman a »
پس در واقع جمله خالی از « ضمیر نسبی » در مثال فوق، این است:
« A woman called the police » یک خانم با پلیس تماس گرفت.
لذا این عبارت بعدی، تماما همان ضمیر نسبی و دنباله اش دادن اطلاعات بیشتر در مورد خانمی است که با پلیس تماس گرفته است.
« whose children were playing outside » همان کسی که بچه هایش بیرون بازی می کردند.
مثال برای یک ضمیر نِسبی که در نقش مفعول جمله است:
I saw a woman whose children were playing outside called the police
من دیدم یک خانم را که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت.
معنا و کاربرد هرکدام از این ضمائر نِسبی پنجگانه همراه با مثال:
که – کسی که – در نقش فاعل یا مفعول ( افراد ) who
Ali came, who is my brother
علی آمد، همانکه برادر من است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعّرف فاعل جمله )
I saw Ali, who is your brother
من علی را دیدم، همانکه برادرتوست. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
این مثال فوق خیلی رسمی نیست و درآزمون آیلتس مورد ایراد بوده چراکه ضمیر مفرد مفعولی « whom » می باشد.
کسی که + حرف اضافه در نقش مفعول ( افراد ) whom
I saw your friends, whom were in the park
من دوستانت را دیدم، همانها که در پارک بودند. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
که – مالک در نقش فاعل یا مفعول ( اعم از افراد و اشیاء ) Whose
A woman whose children were playing outside called the police
یک خانم که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف فاعل جمله )
I saw a woman whose children were playing outside called the police
من دیدم یک خانم را که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
که – چیزی که – در نقش فاعل یا مفعول ( فقط اشیاء ) which
which have the best doctors is near my house The hospital,
آن بیمارستان که بهترین پزشکان را دارد نزدیک منزل من است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول غیر عاقل جمله )
که – در نقش فاعل یا مفعول ( اعم از افراد و اشیاء ) that
Ali that was sad, he is happy now
علی که ناراحت بود، الان خوشحال است. ( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف فاعل حمله )
I saw Ali, that was watching the movie.
من علی را دیدم، که در حال تماشای فیلم بود.( ضمیر نسبی در نقش مُعرّف مفعول جمله )
پس ضمیر نِسبی درحقیقت امکان نسبت دادن و اضافه کردن اطلاعات بیشتر را در مورد اسم مورد نظر در جمله، فراهم می کند.
8-« تعریف و توضیح ضمائر سوالی که پنج مورد می باشند »
تعریف ضمائر سوالی یا پرسشی:
ضمائر سوالی همانطور که از اسم شان مشخص است برای پرسش از چیزی یا کسی بکار برده می شوند و بدینگونه اند.
what – which – who – whom – whose
توضیح بیشتر و ذکر چند مثال برای هرکدام:
What معنا و کاربرد: چه؟ چه چیز را؟ در نقش فاعل و مفعول جمله مانند:
What has happened?
چه اتفاقی افتاده است؟
What do you want?
چه چیز را می خواهی؟
What are you looking for?
دنبال چه چیزی می‌گردی؟
Which معنا و کاربرد: کدام؟ در نقش فاعل و مفعول جمله و جهت انتخاب هر چیزی مانند:
Which runner did run faster?
کدام دونده، زودتر دوید؟
Which one you prefer, a hot tea or a cold coca?
کدام یک را شما ترجیح می‌دهید؟ یک چای داغ را یا کوکای سرد را؟
Here are some apples, which would you like?
در اینجا چند سیب است، کدام را دوست دارید؟
Who معنا و کاربرد: که؟ کِی؟ چه شخصی؟ در نقش فاعل جمله مانند:
Who opened that window?
آن پنجره را چه کسی باز کرد؟
Who told you that secret?
آن راز را چه کسی به تو گفت؟
Who lives here?
چه کسی اینجا زندگی می کند؟
Whom معنا و کاربرد: به که؟ که را؟ چه کسی را؟ در نقش مفعول جمله مانند:
Whom do you like more than yourself?
چه کسی را بیشتر از خودت دوست داری؟
Whom do you know in this city?
در این شهر چه کسی را می شناسی؟
Whom did you see last night?
دیشب چه کسی را دیدی؟
Whose معنا و کاربرد: مال کی؟ مال چه کسی؟ همیشه بر مالکیت چیزی در جمله دلالت می کند مانند:
Whose are these gloves?
این دستکش ها برای چه کیست؟
Whose coat is this?
این پالتو برای کیست؟
Whose are these?
اینها برای چه کسی است؟
دوستان ارجمند متوجه بودید که مبحث فوق در خصوص صِرفا ضمائر پرسشی بود نه همه کلمات پرسشی ولذا بسیار بجا و مناسب است که هم اکنون تمام « ادوات استفهام و کلمات پرسشی » را به ردیف در اختیار شما قرار دهیم که بدین شکل می باشند.
کلمات پرسشی یا استفهامی در زبان انگلیسی.
۱ اگر فاعل مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی who چه کسی؟ استفاده می شود.
۲ اگر مفعول مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی whom کی را ؟ چه کسی را؟ استفاده می شود.
۳ اگر فاعل و مفعول ما غیر شخصی باشند از کلمه پرسشی what چه چیز؟ استفاده می شود.
۴ اگر قید مکان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی where کجا؟ استفاده می شود.
۵ اگر قید زمان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی when چه وقت؟ کی؟ استفاده می شود.
۶ اگر تعداد مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how many چه تعداد؟ استفاده می شود.
۷ اگر مقدار مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how much چه مقدار؟ استفاده می شود.
۸ اگر حالت و چگونگی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how چگونه؟ استفاده می شود.
۹ اگر وقت و رأس ساعت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی what time چه ساعت؟ استفاده می شود.
۱۰ اگرمدت و زمان مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how long چه مدت؟ استفاده می شود.
۱۱ اگر دفعه و بار مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how often چند دفعه؟ استفاده می شود.
۱۲ اگر صفات ملکی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی اسم + whose برای چه کسی است؟ استفاده می شود.
۱۳ اگر the + صفت و یا اسم + that – this – those – these مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی:
which کدام؟ استفاده می شود.
۱۴ اگر حالت و دلیل مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی why چرا؟ استفاده می شود.
۱۵ اگر سن مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how old چند ساله؟ استفاده می شود.
۱۶ اگر مسافت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how far چه مسافتی؟ استفاده می شود.
۱۷ اگر قد و اندازه مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how tall چه قد؟ چه اندازه ای؟ استفاده می شود.
۱۸ اگر سرعت مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی how fast چه سرعتی؟ استفاده می شود.
۱۹ اگر رنگ چیزی مورد سوال قرار گیرد از کلمه پرسشی what color چه رنگی؟ استفاده می شود.
9-« تعریف و توضیح ضمائر ششگانه موصولی که بدین قرار می باشند »
Who whose whom that which where
تعریف ضمایر موصولی:
ضمایر موصولی کلماتی هستند که اولاً وظیفۀ جانشینی « اسم یا ضمیر » را انجام می دهند و ثانیاً عهده دار « وصل و ربط »
جملات اصلی به وصفی می باشند.
پس اینکه این ضمائر را « موصولی » نامیده اند چون کارشان « وصل دادن » جملات اصلی به جملات وصفی بعد از اسم می باشد مانند:
I saw a man who was tall یک مردی را دیدم که قد بلند بود.
مشاهده می فرمایید: در این جمله فوق، واژه « a man یک مردی را » مفعول مستقیم و یک اسم موصوف بوده و « who » ضمیر موصول است و « was tall » که در حال توصیف اسم موصوف قبل از خود « a man » می باشد، جمله وصفیه نامیده می شود.
چند قاعده بسیار مهم:
1-صفت می تواند قبل از اسم به صورت یک کلمه به کار رود مانند: I saw a tall man من یک مردی قد بلند را دیدم.
در جمله فوق، واژه « man » موصوف و « tall » که قبل از اسم آمده است صفت می باشد.
2-حال اگر صفت بعد از اسم ( نه قبل از آن ) آری اگر بعد از اسم بکار رود، حتما باید بعد از فعل های ربط که همان « ضمائر موصولی » نامیده می شوند یعنی: – که های زبان انگلیسی – قرار گیرد. مانند: I saw a man who was tall یک مردی را دیدم که قد بلند بود.
( توضیح آن فوقا گذشت )
3-علامت جمله وصفیه همیشه این است که با « که موصولی » شروع می شود. مثل: عبارت فوق.
انواع ( که ) موصولی در زبان انگیسی.
Who از تکرار اسم مشخص « انسان » در نقش فاعل جمله وصفیه، جلوگیری می کند مانند:
The man who works here is my friend آن مردی که اینجا کار می کند دوست من است.
Whom از تکرار اسم مشخص « انسان » در مفعول جمله وصفیه، جلوگیری می کند مانند:
The man whom I know is your friend آن مردی را که من می شناسم دوست توست.
Whichاز تکرار اسم غیر مشخص « اشیا یا حیوانات » در نقش فاعل یا مفعول جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The bus which stops here every day is my service
آن اتوبوسی که هر روزه اینجا توقف می کند سرویس من است. ( در نقش فاعل جمله )
The book which I study is very useful
آن کتابی را که من مطالعه می کنم بسیار مفید است. ( در نقش مفعول جمله )
Where از تکرار « اسم مکان » در جمله وصفیه در نقش فاعل یا مفعول جلوگیری می کند مانند:
The house where is beautiful its owner is rich
آن منزلی که زیباست صاحبش پولدار است. ( در نقش فاعل جمله )
The house where he bought was very beautiful
آن منزلی را که او خرید بسیار زیبا بود. ( در نقش مفعول جمله )
When از تکرار « اسم زمان » در جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The year when My baby Kian was born is in 1397
سالی که بچه ام کیان متولد شد 1397 می باشد.
Whose از تکرار « صفت ملکی » در جمله وصفیه جلوگیری می کند مانند:
The man whose wife works with me is my father
آن مردی که همسرش با من کار می کند پدر من است. ( مفهوم این جمله این است که، مادر و فرزند همکارند )
یک نکته :
از بین « که های موصولی » سه مورد who – whom – which ( فاعلی و مفعولی ) قابل جایگز ین شدن با that می باشند.
موارد امکان حذف « که های موصولی »
از بین ضمایر موصولی می توان which و whom مفعولی را حذف نمود مانند:
The man whom you saw yesterday is my uncle
آن مردی را که تو دیروز دیدی، عموی من است. ولذا می شود ضمیر موصولی « whom » را حذف نمود و گفت:
The man you saw yesterday is my uncle
مشاهده می فرمایید که جمله فوق، هیچ جابجایی در آن صورت نگرفت مگر حذف همان یک ضمیر موصولی مفعولی.
The house which you bought is too expensive
منزلی را که تو خریدی بسیار گران قیمت است. باز می توان ضمیر موصولی « which » را حذف نمود و گفت:
The house you bought is too expensive
نکته : اگر بعد از ضمیر موصولی- Which – That Who یک فعل To be قرار گرفت، در صورت حذف ضمیر موصولی، باید
فعل To be بعد از آن نیز حذف شود. مثال برای هرکدام مانند:
Most of the students who were invited to the party did not come
بیشتر دانش آموزانی که به میهمانی دعوت شده بودند نیامدند.
که می شود: Most of the students invited to the party did not come
مشاهده می کنید که در جمله فوق، ضمیر موصولی « who » که حذف شده است فعل گذشته « were » نیز که پس از آن بود
حذف گردیده است.
I like the flower which is in your hand من گلی را که در دست توست دوست دارم.
اینجا هم می شود ضمیر موصولی « which » را حذف نمود و گفت: I like the flower in your hand
I saw Ali that is your friend من علی را که دوست توست، دیدم.
اینجا نیز می شود ضمیر موصولی« that » را حذف نمود و گفت: I saw Ali your friend
له الشکر و له الحمد.
کاری از صادق پیشداد. فروردین ماه 1398